مهدی بیا که غم زمین ما رافسرد
هرچه سختی بود دست های ما را فشرد
بیاکه ز گردش ایم تاب ندارم
دلی همچون فولاد و دریای بی کران ندارم
بیا که غم ناتوانی داغ بر پیشانی مان نهاد
دست بیداد روزگار ناممان فتنه نهاد
مهدی بیا که زشوق تو بصیرت مان رفت
آن دم که یزید نام حسین را حرمت شکن نهاد
مهدی بیا که آبروی دین به تاراج رفت
نائب علی نامت همه مان را با خون شست
بیا که دلمان به سوی ابای سبزت پرکشید
آفتاب مهرتو دلمان را به سوی دریا کشید
مهدی بیا که با ندایمان صدایت کردیم
دل هایمان را به سوی تو همدل ویک صدا کردیم
مهدی بیا دستمان گیر و ما را بلند سروی کن
تا تیغ کشیم بر ستم و برکنیم آن را از ریشه و بن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر